حفظ باروری در مردان مبتلا به سرطان

تعداد، حرکت و شکل اسپرم در توانمندی مردان برای باروری نقش بسزایی دارد. حساسیت سلول‌های اسپرم به دلیل نداشتن آنزیم‌های ترمیم کننده، در مقابل ابتلا به عفونت‌ها، ضربه، تاثیر عوامل محیطی مانند آلودگی‌های شغلی و همچنین داروها به خصوص شیمی درمانی و اشعه درمانی بسیار قابل توجه است؛ به گونه‌ای که این عوامل می‌توانند منجر به تخریب فرآیند اسپرماتوژنز شده و تا مرحله توقف کامل تولید اسپرم، پیش روی کنند و ناباروری را سبب شوند.

یکی از انواع عوامل آسیب رسان به سلول‌های اسپرم، بیماری‌ها می‌باشند که سرطان به دلیل روشهای درمانی که برای بهبود آن مورد استفاده قرار می‌گیرد، یکی از اصلی ترین بیماری‌هایی است که می‌تواند آسیب اسپرم را در پی داشته باشد. درمان‌های سرطان اعم از شیمی درمانی، جراحی و رادیوتراپی می‌توانند کارکرد اسپرم را کاهش دهند.

لذا باید این آگاهی به بیماران داده شود که روشهایی برای پیشگیری از ناباروری آنان وجود دارد و می‌توانند از آنها استفاده کنند. فریز کردن اسپرم، راهکاری مناسب برای حفظ باروری در بیماران سرطانی است. با روش فریز کردن، اسپرم را در حدود 10 سال می‌توان ذخیره سازی کرد، و در 38% مواردی که زوجین نابارور با این روش اقدام به باروری می‌نمایند، نتایج موفقیت آمیزی گزارش شده است.

در صورت ابتلا به سرطان و انجام شیمی درمانی نیاز به فریز اسپرم وجود دارد؟

در مردان مبتلا به سرطان، بهتر است فریز اسپرم قبل از شیمی درمانی انجام شود. در کنسرها اِعمال رژیم‌های شیمی درمانی سمی سایتوتوکسیکی، علاوه بر اثر بخشی روی سلول‌های سرطانی، تاثیراتی بر سلول‌‌های غیر سرطانی هم خواهد داشت که این اقدامات درمانی، به دلیل ضعف و آسیب پذیر بودن سلول‌های اسپرم، بر روند تولید و کیفیت اسپرم تاثیر منفی می‌گذارند.

قطعاً نوع رژیم از نظر اثراتی که روی اسپرم می‌گذارد، بسیار تعیین کننده است که شناسایی تاثیرگذار بودن رژیم‌های شیمی درمانی بر سلول‌های اسپرم، در تخصص آنکولوژیست است ولی رژیم‌های مختلف شیمی درمانی اغلب سمی بوده و طیف وسیعی از تاثیرات را روی اسپرم خواهند داشت.